In de zomer van 2021 was ik net 2,5 week bevallen van ons wondertje Lina. Ik zat op de zogenoemde roze wolk… Ik denk de laatste weken veel terug aan die tijd en aan het afgelopen jaar sinds ik moeder ben geworden. Het is de grootste mijlpaal en persoonlijke ontwikkeling die ik heb meegemaakt in mijn leven tot nu toe. Ja, het was een roze wolk, maar zeker niet continue! Je weet totaal niet wat je te wachten staat qua angst, emoties, onzekerheid, slaapgebrek en onvoorwaardelijke liefde.

Had iemand mij dit maar uit kunnen leggen van tevoren en me gedwongen om niet zo eigenwijs te doen en overdag WEL regelmatig een dutje te doen. Had ik toen maar geweten wat ik nu weet. Dan had ik emmers met tranen gevuld en mijn emoties niet zo opgekropt om een zogenaamde sterke vrouw en moeder te willen zijn. God, wat was mijn zelfcompassie ver te zoeken zeg!

Ik weet nog goed dat ik een week na de bevalling alweer rondhuppelde in de stad, samen met mijn kleine Lina. De verkoopster vroeg heel verbaast hoe jong Lina wel niet was en dat ik überhaupt alweer rondliep! ‘’Tja, hoezo? Ik voel me toch prima?…’’ En dat ik rondjes bleef lopen met Lina in de draagzak, om ze te troosten vanwege haar krampjes en terwijl ook volle bak werk probeerde te doen voor mijn bedrijf.

Voor ik het wist was mijn verlof voorbij. Ik had super veel zin om weer trainingen te gaan geven, maar vond het ook spannend. Ik voelde dat de combinatie met mijn slaapgebrek, en dus de on-belastbaarheid van mijn lichaam, niet best zou zijn voor mijn gezondheid.

Soms moet je eerst flink tegen een lamp lopen. Zo bleek ook… Ongeveer 2 maanden na mijn verlof begon ik de signalen van mijn lijf te merken: blessures hier en daar, nog vermoeider, beginnende paniekaanvallen, wallen tot op m’n tenen (op de foto ook al te zien 😅), geheugen van een goudvis, het gewoon echt niet meer weten…

Ik had niet verwacht dat mij dit zou overkomen. Mijn perfectionisme heeft me bijna de kop gekost en in ieder geval mijn sociale leven. Ik wilde het perfect blijven doen als ondernemer, trainer en moeder met een baby met onverklaarbare krampjes.

De enige voor wie ik niet zorgde was voor mezelf. Als je dit langere tijd doet, dan kan ik je nu uit ervaring vertellen dat je ook niet meer voor je dierbaren kunt zorgen. Je relaties met anderen en jezelf gaan steeds verder achteruit. Ik moest deze neerwaartse spiraal onmiddellijk gaan doorbreken!

Om te beginnen heb ik een professional in vertrouwen genomen om mij hierbij te gaan helpen. Met het team van STEFIXED zijn wij in de theorie gedoken, hebben een opleiding gevolgd, oneindig veel boeken gelezen, podcasts geluisterd, andere ondernemers gevraagd hun ervaringen te delen, etc.

Over training, voeding en de combinatie hiervan wist ik al wat de effecten waren, maar alleen deze twee aspecten in balans houden is dus niet voldoende om vitaal te zijn. Dat heb ik zelf mogen ervaren. Het is veel meer dan dat!

Daarom deel ik met jullie mijn ”real life” verhaal, zodat hopelijk een aantal van jullie nu beseffen dat je de neerwaartse spiraal waar je in zit, moet gaan doorbreken.

Voor nu geef ik alvast de volgende 2 gouden tips:

1. vergeet niet voor JEZELF te zorgen! Blijf gezond eten op dezelfde tijden (ritme en regelmaat is niet alleen voor baby’s belangrijk), plan tijd voor jezelf in (om te ontspannen en sporten), vraag om hulp zodat je dutjes kunt doen (slaap wordt nog steeds mega onderschat).

2. Leef MINDFUL… oftewel in het nu! Anders ben je zo 5 jaar verder, gaat je kind naar (middelbare) school en herinner je je bijna niks van de eerste jaren, omdat je als een kip zonder kop hebt geleefd om zogenaamd perfect te zijn voor je kind, man, werk, vrienden etc. maar heb je nergens ECHT bewust van genoten.